ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΓΚΕΛΑΔΟΥ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Φ. Σ. ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΜΠ 01/06/11

Ένας χρόνος Μνημόνιο…
Πριν από περίπου ένα χρόνο, ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε την ένταξη της χώρας στον τριπλό μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ από το μακρινό Καστελλόριζο κι ένα χρόνο μετά η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα κι η νεολαία, δύσκολα θα τη φαντάζονταν κι οι πιο ακραίοι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Περικοπές μισθών και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, πλήρης επικράτηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, διάλυση του κοινωνικού κράτους και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας είναι πλέον απτές πραγματικότητες στην καθημερινότητά μας.

Τα επιχειρήματα περί «ελληνικής ιδιαιτερότητας» της κρίσης έχουν καταρρεύσει πλήρως τη στιγμή που η υιοθέτηση, κεντρικά στην ΕΕ, του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» ορίζει αντίστοιχες σκληρά νεοφιλελεύθερες κι αντιλαϊκές πολιτικές σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, ακόμα και σε χώρες που δεν εμφανίζουν χρέος αντίστοιχο του ελληνικού. Επαληθεύεται, συνεπώς κι η θέση ότι το κεντρικό πολιτικό στοίχημα της περιόδου είναι πώς θα μετακυλιστεί το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας, πως θα γίνει πραγματικότητα η πλήρης επικράτηση του κεφαλαίου εις βάρος του κόσμου της εργασίας και προφανώς όχι η βελτίωση των δημοσιονομικών της χώρας.

…και «Νέο» Μνημόνιο
Για την παροχή από την τρόικα της 5ης δόσης του δανείου, απαιτείται να περάσει και να ψηφιστεί άμεσα ένα νέο πακέτο μέτρων, γνωστό και ως «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας» που αφορά τη λήψη μέτρων για την τριετία 2012-15. Τα πρόγραμμα αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει την εφαρμογή του «Συμφώνου για το Ευρώ» που ουσιαστικά μονιμοποιεί και δεσμεύει τα κράτη να εφαρμόζουν επ’ αόριστον νεοφιλελεύθερη πολιτική για να «γιατρέψουν» τα οικονομικά τους και να διαιωνίσουν την ανακατανομή συσχετισμών υπέρ του κεφαλαίου. Το «Νέο» Μνημόνιο πέρα από την περαιτέρω μείωση μισθών στο Δημόσιο, καθώς και απολύσεις στο ευρύτερο δημόσιο τομέα, προβλέπει αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δις, την ίδια στιγμή που οι ελληνικές καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες είναι 500 δις αφορολόγητες. Στρατηγικοί πυλώνες του δημόσιου τομέα, όπως ΟΤΕ, η ΔΕΗ, οι εταιρείες ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα λιμάνια σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη ιδιωτικοποιούνται, βυθίζοντας σε εργασιακή ανασφάλεια και σε ανεργία τους εργαζομένους τους, και κάνοντας την παροχή τους στους πολίτες να εξαρτάται από την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων-αγοραστών και την πρόσβαση σε αυτά πιο δύσκολη για ένα κομμάτι του πληθυσμού.


Νομοσχέδια για την Εκπαίδευση

-Πρωτοβάθμια/Δευτεροβάθμια: Ο «νέος χάρτης» για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση περιλαμβάνει κλείσιμο περίπου χιλίων νηπιαγωγείων, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, ενώ το ειδικό νομοσχέδιο για το «Νέο Λύκειο» κάνει πράξη τον πιο εξόφθαλμο διαχωρισμό ανάμεσα στους μαθητές κατατάσσοντάς τους σε «πολυδύναμα»-μαζικά και «πειραματικά»-πρότυπα λύκεια, διατηρώντας παράλληλα το θεσμό του επαγγελματικού λυκείου. Οι αλλαγές στο πρόγραμμα μαθημάτων, από την άλλη, δείχνουν πλήρη στροφή προς την εξειδίκευση και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με τα νομοσχέδια αυτά φαίνεται καθαρά η πρόθεση της κυβέρνησης να συρρικνώσει την εκπαίδευση και παράλληλα να κάνει ήδη από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το διαχωρισμό ανάμεσα στους μαθητές που θα ακολουθήσουν την πανεπιστημιακή εκπαίδευση στα «κέντρα αριστείας» και σ’ αυτούς που θα προσανατολιστούν προς τα ιδρύματα-«κέντρα κατάρτισης».

-Τριτοβάθμια: Οι εξαγγελίες της υπουργού εκπαίδευσης κ. Διαμαντοπούλου τον περασμένο Αύγουστο στη σύνοδο πρυτάνεων, έγιναν μέσα στη χρονιά, κείμενο διαβούλευσης και κατόπιν νομοσχέδιο, του οποίου η ψήφιση, όμως, αναβάλλεται διαρκώς, εν μέρει γιατί η κυβέρνηση φοβάται να αναμετρηθεί με τους φοιτητές τη δεδομένη περίοδο λόγω των κινητοποιήσεών τους από την πρώτη στιγμή λέγοντας ΟΧΙ στο νομοσχέδιο. Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι το νομοσχέδιο πάει έστω και μερικώς προς ψήφιση μέσα στο καλοκαίρι.
Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα νομοσχέδιο που έρχεται να βάλει τέλος στο μαζικό πανεπιστήμιο όπως το γνωρίσαμε. Και αυτό γίνεται πραγματικότητα με πολύ συγκεκριμένα μέτρα που πλήττουν την ίδια τη δυνατότητά μας να σπουδάζουμε, είτε αυτά είναι η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, είτε το μέτρο του φοιτητικού κουπονιού και η εισαγωγή διδάκτρων είτε η ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση. Παράλληλα, η μείωση των εισακτέων και η εφαρμογή του μέτρου της μίας πρόσληψης για πέντε συνταξιοδοτήσεις/αποχωρήσεις είναι ενδεικτικά της πρόθεσης του υπουργείου να «μικρύνει» την τριτοβάθμια εκπαίδευση με το αντίστοιχο αντίκτυπο στο επίπεδο των σπουδών μας.
Οι αλλαγές αυτές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έρχονται από το πουθενά ούτε αποτελούν απλά την εξειδίκευση μιας ακραίας πολιτικής περικοπών. Για αυτό το λόγο συνοδεύονται κι από μία σειρά από διοικητικές αλλαγές που αποκλείουν τους φοιτητές από τη συμμετοχή στις πανεπιστημιακές αποφάσεις και τα σημερινά όργανα αντικαθίστανται από τεχνοκράτες-manager διορισμένους από το Υπουργείο.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι, εν τέλει, η προσπάθεια της κυβέρνησης να φτιάξει ένα πανεπιστήμιο κατ’ εικόνα και ομοίωση της αγοράς εργασίας. Μιας αγοράς εργασίας που θα καθορίζεται πλήρως από τις επιταγές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και την απουσία εργατικών κατακτήσεων. Έτσι διαμορφώνεται ένα πανεπιστήμιο το οποίο θα χωρίζεται σε «κέντρα αριστείας» για τους λίγους και «κέντρα κατάρτισης» για τους πολλούς, εναρμονισμένο με τις επιταγές του κεφαλαίου για φτηνό εργατικό δυναμικό και, βέβαια, η κατάργηση των ενιαίων πτυχίων με την εφαρμογή των πιστωτικών μονάδων, άρα και των αντίστοιχων επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτά, βρίσκεται σε πλήρη σύμπνοια με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Υποχρηματοδότηση σχολών ως αφετηρία υλοποίησης του νομοσχεδίου
Η πολιτική της κυβέρνησης τον ένα χρόνο μνημονίου συνίσταται στη διαμόρφωση ενός στενού κλοιού ο οποίος ορίζεται από αυτό και σφίγγει την κοινωνία με σκοπό να διαμορφώσει τα νέα δεδομένα με τα οποία θα σπουδάζουμε, θα εργαζόμαστε και θα ζούμε. Όποιος δε θα είναι διατεθειμένος να στριμωχτεί μέσα σε αυτόν τον κλοιό θα υφίσταται τις αντίστοιχες συνέπειες που είναι, η κατασυκοφάντηση και η καταδίκη σε οικονομική δυσπραγία. Το ίδιο σενάριο που παίχτηκε με τις δημόσιες συγκοινωνίες και τα δημόσια νοσοκομεία, παίζεται τώρα και με τα ΑΕΙ/ΤΕΙ της χώρας. Τα ΤΕΙ Πειραιά και Θεσσαλονίκης αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητες οικονομικές δυσκολίες με αποτέλεσμα να απειλείται η ίδια η ύπαρξή τους, ενώ εκ νέου αναστολή της λειτουργίας της (έπειτα από 3 συνεχόμενες εβδομάδες) αποφάσισε τουλάχιστον για μία βδομάδα και η Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π από τις 27/5. Τα προβλήματα δημιουργούνται από την ανύπαρκτη κρατική χρηματοδότηση η οποία αναγκάζει τις σχολές να λειτουργούν με πολλές ελλείψεις τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε υλικοτεχνικές υποδομές.
Όσον αφορά ειδικότερα το ΕΜΠ, την Παρασκευή 6/5 ψηφίστηκε από τη σύγκλητο, με τη στήριξη της ΠΑΣΠ, ένας προϋπολογισμός ακραίου συμβιβασμού και μηδαμινής προοπτικής για το μέλλον, 50% χαμηλότερα σε σχέση με το 2009. Πλέον, το καμπανάκι της αναστολής λειτουργίας και των υπόλοιπων σχολών του ΕΜΠ ηχεί πιο επιτακτικό από ποτέ. Αυτή τη στιγμή το ΕΜΠ λειτουργεί κατά 80% από τα αποθεματικά του, αφού η κρατική χρηματοδότηση έχει περιοριστεί στα 6εκ. ευρώ από τα 30εκ. που είναι τα λειτουργικά του έξοδα ετησίως.
Και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση ανεξάρτητο από το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου του οποίου ο βασικός πυλώνας είναι η «οικονομική αυτοτέλεια», δηλαδή ο εξαναγκασμός των ιδρυμάτων να βρουν χρήματα από ιδιώτες με κομμένη την κρατική χρηματοδότηση. Φανταστείτε πως θα λειτουργούσε το ΕΜΠ αν τα 24εκ. από τα 30εκ. ευρώ που λείπουν δίνονταν από ιδιώτες, οι οποίοι προφανώς δεν θα τα προσέφεραν χωρίς αντάλλαγμα αλλά θα είχαν λόγο στην παρεχόμενη γνώση και στο μοντέλο των εργαζομένων που θα τελείωναν το ΕΜΠ σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρήσεών και των κερδών τους!!!


Πογκρόμ κατά των μεταναστών
Τις τελευταίες μέρες έχουνε λάβει χώρα πορείες ακροδεξιών οργανώσεων αλλά και αλλεπάλληλες επιθέσεις-λιντσαρίσματα που σημαδεύτηκαν από επεισόδια κατά των μεταναστών, ενώ σε κάποιες από αυτές η παρουσία των ΜΑΤ ήτανε έντονη και προφανώς αμέτοχη! Οι ακροδεξιοί επιτεθήκανε αδιακρίτως κατά αλλοδαπών τους οποίους κυνηγήσανε γύρω από το δημαρχείο Αθηνών στην πλατεία Κοτζιά, αλλά και στο Ηράκλειο και στο λιμάνι του Ρεθύμνου Κρήτης.
Η άγρια δολοφονία ενός μετανάστη από το Μπαγκλαντές, καθώς και στην Κρήτη δύο μετανάστες που έχουν τραυματιστεί βαριά αλλά και δεκάδες άλλες επιθέσεις που οδήγησαν σε σοβαρούς τραυματισμούς και αυτό προκαλεί τεράστια ανησυχία για την αφύπνιση των ρατσιστικών και φασιστικών στοιχείων στην Ελλάδα.
Βλέπουμε εν τέλει ότι αυτές οι δολοφονικές πράξεις εκτός από απάνθρωπες κρίνονται και παράλογες, διότι οι 300 μετανάστες-εργαζόμενοι απεργοί πείνας κατάφεραν μέσα από το μεγαλειώδη αγώνα τους να πετύχουν υλικές νίκες για όλους τους εργαζόμενους (δηλαδή να μειώσουν τα απαιτούμενα ένσημα για την περίθαλψη από 80 σε 50), οι μετανάστες είναι αυτοί που οι εισφορές τους ανέρχονται στα 50 εκ. ευρώ ετησίως, ενώ των ελλήνων εφοπλιστών (του πρώτου μεγαλύτερου εμπορικού στόλου παγκοσμίως) μόλις στα 12 εκ. ευρώ, ενώ δεσμεύονται και παραμένουν όμηροι χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα στην Ελλάδα, λόγω της υπογραφής συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ από τη χώρα μας.
Προφανώς αυτή τη στιγμή συμφέρει το κεφάλαιο και τις τράπεζες να φταίνε και να στοχοποιούνται οι μετανάστες-εργαζόμενοι για την κρίση, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τις πραγματικές της αιτίες και τις βάρβαρες και αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης.


Συγκεντρώσεις-Λαϊκές Συνελεύσεις στην πλατεία Συντάγματος
Από την Τετάρτη 25 Μαΐου μέχρι και σήμερα, κάθε απόγευμα, χιλιάδες άτομα κατακλύζουν την πλατεία Συντάγματος καθώς και άλλες πλατείες σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβέρνηση, την τρόικα αλλά και ενάντια σε όσους μας εκμεταλλεύονται όπως δηλώνει και το ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης που πραγματοποιείται καθημερινά. Το κίνημα αυτό, που αρχικά δεν είχε σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, καθώς απαρτίζεται από μια μεγάλη και ετερόκλητη μάζα ανθρώπων, βρήκε μεγάλη απήχηση σε κόσμο κάθε ηλικίας και μέρα με τη μέρα έχει αρχίσει να εκδηλώνει πιο μαχητικά χαρακτηριστικά μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις που διεξάγονται στην πλατεία και τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Ανάμεσα σε αυτές και το ανοιχτό κάλεσμα της συνέλευσης για ενεργοποίηση των φοιτητικών συλλόγων και για κοινούς αγώνες.
Το κίνημα αυτό έρχεται ως απάντηση στο έλλειμμα δημοκρατίας που εντοπίζεται στη λήψη σοβαρών για τις ζωές μας μέχρι και αμφιλεγόμενων συνταγματικά αποφάσεων χωρίς καμιά κοινωνική νομιμοποίηση. Η ολοένα και εμπλουτιζόμενη οργάνωση των διαδικασιών από τα κάτω και η διάθεση για σύνδεση με τους αγώνες των εργαζομένων, των φοιτητών και των μεταναστών, αφήνει αισιόδοξα μηνύματα για τη δημιουργία ενός πλατύ κοινωνικού μετώπου που θα αμφισβητήσει το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας.


Το δημόσιο «χρέος» μας
Η κυβέρνηση, αυτή τη στιγμή ψάχνει για «πρόθυμους», αναζητώντας συναίνεση στη ΝΔ και στο ΛΑΟΣ και δημιουργώντας επίπλαστα διλλήματα «εθνικής κυριαρχίας», προσπαθώντας να επιβάλλει τα μέτρα του μνημονίου στις ίδιες μας τις ζωές. Παράλληλα, προσπαθεί να διαλύσει τις συλλογικές διαδικασίες (σωματεία) ώστε να μην εκπροσωπούνται πολιτικά τα υλικά συμφέροντα όσων βάλλονται από την αντικοινωνική πολιτική, ενώ καταστέλλει με πρωτοφανή αγριότητα τις μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, θέλοντας να τρομοκρατήσει και να κάμψει τις αντιστάσεις των εργαζόμενων, με πρόσφατο παράδειγμα τον παραλίγο θανατηφόρο τραυματισμό διαδηλωτή στην πανεργατική πορεία στις 11 Μάη.
Για εμάς είναι μονόδρομος ο ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στο μνημόνιο, ενάντια σε μια κυβέρνηση που διαλύει το μέλλον και το παρόν μας, ενάντια σε κάθε πολιτική που ενισχύει τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις εις βάρος των εργαζομένων. Ανυποχώρητος αγώνας να σώσουμε την ίδια την αξιοπρέπεια μας, το ίδιο το δικαίωμά μας να σπουδάζουμε, να δουλεύουμε και να ζούμε με τους δικούς μας όρους. Στόχος είναι η συγκρότηση ενός φοιτητικού κινήματος που με αναβαθμισμένες αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων αλλά και με δομές (Ε.Φ.Ε.Ε., δημοκρατικά συντονιστικά καταλήψεων), το οποίο θα είναι σε θέση να αναιρεί πολιτικές που έρχονται σε ρήξη με συμφέροντά μας, θα συνδέεται οργανικά με το εργατικό κίνημα και θα προτάσσει την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση ως πάγιο κεκτημένο…



Απαιτούμε:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
• Καμία αύξηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες. Οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό.
• Καμία επιβολή κομίστρου στα εξωτερικά ιατρεία δημόσιων νοσοκομείων.
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ.
• Όχι στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, να μην εφαρμοστεί το ΠΔ για τα συγγράμματα.
• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, το οποίο θα είναι ισότιμο με μάστερ για όλα τα ελληνικά ΑΕΙ στις διαδικασίες ισοτίμησης (πρόσβαση σε μεταπτυχιακά, μοριοδοτήσεις).
• Κατάργηση των εξετάσεων του ΤΕΕ για τους απόφοιτους των ελληνικών πανεπιστημίων.
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων και βιβλιοθηκών.
• Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο μαθημάτων.
• Ενίσχυση της εσωτερικής δημοκρατίας στα Ιδρύματα-αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης στο 100% των μελών ΔΕΠ.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές.
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Αποφασίζουμε:

• Κατάληψη της σχολής την Πέμπτη 2 Ιουνίου.
• Οργάνωση της δράσης και συντονισμός με άλλους συλλόγους καθώς και με τη λαϊκή συνέλευση πλατείας Συντάγματος.
• Συμμετοχή του συλλόγου στο πανεργατικό συλλαλητήριο το Σάββατο 4 Ιουνίου στις 11:00 στην πλατεία Ομονοίας.