Το παράδειγμα των αστικών συγκοινωνιών είναι χαρακτηριστικό.
Η κυβέρνηση με το νόμο 3920/2011 που έφερε τον τίτλο για τον εξορθολογισμό και την αναδιάρθρωση των Αστικών Συγκοινωνιών, από την εφαρμογή του μέχρι σήμερα όχι μόνο δε βελτίωσε τις συγκοινωνίες αλλά η πραγματικότητα μας δηλώνει ακριβώς το αντίθετο ότι και μειώθηκε και υποβαθμίστηκε το παρεχόμενο συγκοινωνιακό έργο, αν και πληρώνεται ακριβότερα από τους επιβάτες κατά 40%.
Το Υπουργείο Υποδομών μοιράζει εύσημα στον εαυτό του, και καυχάται για θετικά αποτελέσματα που έχει η εφαρμογή των πολιτικών του.
Αντιστρέφει έτσι την αλήθεια και ονομάζει αναβάθμιση. την κατάργηση των λεωφορειακών γραμμών και τη μείωση των δρομολογίων, που έχουν ως αποτέλεσμα η μεταφορά των επιβατών να γίνεται σε συνθήκες θερμοκηπίου, σε συνθήκες σαρδελοποίησης με απροσδιόριστο το χρόνο αναμονής σε σταθμούς και στάσεις.
Καυχάται για τη μείωση του λειτουργικού κόστους του συστήματος Αστικών Συγκοινωνιών και κρύβει ότι οι μισθοί των εργαζομένων με την παρέμβαση του κράτους μειώθηκαν στο 40%. Κρύβει ότι ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων, λόγω της ανασφάλειας και του φόβου, αγγίζει τώρα το διπλάσιο αριθμό από τον αντίστοιχο του προηγούμενο χρόνου.
Αποσιωπά ακόμη ότι το μισθολογικό κόστος, που επωφελείται απ’ τον αριθμό των εργαζομένων που μετατάσσονται, εκτός συγκοινωνιών, επί της ουσίας το κρύβει με τον παροπλισμό των εργαζομένων αυτών σε διπλανούς φορείς και υπηρεσίες. Αποσιωπά επιπλέον ότι έχει κάνει στάση πληρωμών προς τρίτους και για υποχρεώσεις που εκκρεμούν, για να εμφανίζει έτσι και προσχηματικά μείωση του λειτουργικού κόστους.
Χαρακτηρίζει αποτελεσματική την πολιτική τους για την αύξηση των εσόδων και κρύβει ότι ενώ προηγήθηκε η ληστρική αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στο 40%, η αύξηση των εσόδων κινείται κάτω από το 15%, γιατί, την ίδια ώρα το σύστημα έχασε επιβάτες λόγω της αύξησης της τιμής του εισιτηρίου και των γενικότερων επιπτώσεων από την κρίση
Δείχνει ένοχη σιωπή, και διατηρεί άθικτο το σάπιο και φαύλο καθεστώς προμηθειών και έργων, που τους επιτρέπει την υπερτιμολόγηση και υπερκοστολόγηση τους σε βάρος του Δημοσίου συμφέροντος.
Δηλώνουν μεταρρυθμιστές, που έχουν τάχα διδαχτεί από τις παθογένειες και τις αμαρτίες του χθες και παραχωρούν νέο ζωτικό χώρο από τη λειτουργία των Δημοσίων Συγκοινωνιών, σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, που χρόνια τώρα επιδιώκουν να προσαρμόσουν τη λειτουργία των Επιχειρήσεων αυτών στα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα, μέσω των περίφημων συμβάσεων ΣΔΙΤ (Διαχείριση κομίστρου) ή των συμβάσεων παραχώρησης.
Επιμένουν να διατηρούν ή να γενικεύουν, ένα καθεστώς ανάθεσης εργασιών σε εργολάβους τρωκτικά, δήθεν για λόγους μείωσης του κόστους εργασίας και κατευθύνουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε ιδιώτες ή διαπλεκόμενα συμφέροντα, για ανύπαρκτες έως κακής ποιότητας υπηρεσίες (καθαριότητα-φύλαξη), σε βάρος και πάλι του Δημοσίου συμφέροντος και σε βάρος των εργαζομένων, που απασχολούνται σε αυτές τις εργολαβίες.
Δηλώνουν εκσυγχρονιστές και κρατούν βαριά την κληρονομιά της πελατειακής δικτύωσης, στελεχώνοντας τις νέες ενοποιημένες εταιρίες όπως τη (ΣΤΑΣΥ) από το «βαθέος» ΠΑΣΟΚ εξαντλώντας τις επιλογές τους στα όρια της παρέας τους και των γνωριμιών τους, στέλνοντας από την άλλη στα αζήτητα την εμπειρία και την ικανότητα στελεχών και εργαζομένων σ’ αυτές τις επιχειρήσεις.
Χαρακτηρίζουν ως μέτρο εξορθολογισμού τις μετατάξεις και την ίδια στιγμή τις έχουν μετατρέψει σ’ ένα πολυεργαλείο πολλαπλών πολιτικών σκοπιμοτήτων, που αγγίζει τα όρια της συναλλαγής και της πελατειακής δικτύωσης.
Δηλώνουν ότι αδιαφορούν για το πολιτικό κόστος και την ίδια στιγμή κρατούν βαθιά ριζωμένο στο D.N.A τους το ρουσφέτι, τον κομματισμό και την ευνοιοκρατία ως πολιτικό εργαλείο σταθερής αξίας και απόδοσης, που μπορεί να τους συντηρεί και να τους αναπαράγει στην κάθε εξουσία.
Τελικά, επιδεικνύουν πολιτική ανευθυνότητα, όσοι προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια για να δικαιολογήσουν την χωρίς προηγούμενο ταλαιπωρία, που υφίσταται το επιβατικό κοινό εξ αιτίας των πολιτικών τους.
Επιδεικνύουν εγκληματική συμπεριφορά όταν με τις πολιτικές τους απαξιώνουν τα Δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και μετατρέπουν ένα Δημόσιο αγαθό σε αγοραίο εμπόρευμα, παραμερίζοντας έτσι ως απόλυτη ανάγκη ότι σ’ αυτό το αγαθό πρέπει να έχουν πρόσβαση, χωρίς την ασφυκτική μεσολάβηση του κέρδους, όλοι οι πολίτες ανεξάρτητα από τις οικονομικές τους δυνατότητες.
Για τους εργαζόμενους οι Συγκοινωνίες είναι Δημόσιο αγαθό και η αναβάθμιση και η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, δεν μπορεί παρά να ανέβει ψηλά στην ατζέντα των διεκδικήσεων τους.
Τα συνδικάτα στις συγκοινωνίες οφείλουν να πρωταγωνιστήσουν στη διαμόρφωση ενός κινήματος υπεράσπισης των Δημοσίων Μέσων μεταφοράς και να αποτρέψουν τη νέα προγραμματισμένη αύξηση στο 20% από το 2012.
Οφείλουν να εμποδίσουν την ιδιωτικοποίηση τους και να φράξουν το δρόμο στην ΟΜΕΡΤΑ κυβερνητικών– πολιτικών- κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, πολλών επιτηδείων που «θυλακώνουν» εκατομμύρια ευρώ σε βάρος του Δημοσίου συμφέροντος.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση Μεταφορών επιμένει στην ανάγκη ενός πολύμορφου αγώνα, πρωτοβουλιών, δράσεων, που θα δίνει συνέχεια στον αγώνα των εργαζομένων στις συγκοινωνίες της προηγούμενης περιόδου, μακριά και απέναντι από τα ζίγκ-ζάγκ του κυβερνητικού συνδικαλισμού και των διχαστικών πρακτικών.
• ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
• ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ
• ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΕΣΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου