Αντί στεφάνου, η κυρία Διαμαντοπούλου καταθέτει τη δική της "αλήθεια", το λόγο της εξουσίας: ότι την επέτειο του Πολυτεχνείου την καπηλεύονται οι μειοψηφίες. Επιστρατεύει δηλαδή το ίδιο ακριβώς επιχείρημα που χρησιμοποίησε και η χούντα για να στείλει τα τανκς το 1973.
Και δεν είναι τυχαίο ότι στη σημερινή κυβέρνηση μετέχουν οι νοσταλγοί της χούντας, ούτε ότι η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία είναι η ίδια που υπερψήφισε το νόμο που διαλύει το δημόσιο, δημοκρατικό πανεπιστήμιο, τον περασμένο Αύγουστο, νόμο που ότι το σύνολο των πανεπιστημιακών οργάνων χαρακτήρισε ως "συνταγματική εκτροπή". Όταν η διάσταση της εξουσίας με το λαϊκό αίσθημα γίνεται προφανής, τα λόγια και τα έργα της είναι κατά βάση τα ίδια, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα ή την τυπική μορφή του πολιτεύματος. Ωστόσο, η αλήθεια είναι αδυσώπητη. Σήμερα που το τρίπτυχο "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία", τραγικά επίκαιρο 38 χρόνια μετά, έχει υιοθετηθεί αυθόρμητα από τις λαϊκές κινητοποιήσεις, η υπουργός Παιδείας της συγκυβέρνησης με τους νοσταλγούς της χούντας, γνωρίζει και η ίδια πως, στο χώρο που βεβήλωσαν οι ερπύστριες, είναι ανεπιθύμητη.
17 Νοέμβρη 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου